Status

Smá sætt fyrst, svo...

Ég þoli ekki sjónvarpsþætti með öskrandi fólki, múgæst í fótbolta- eða spurningaleikjageðsýki öskrandi, klappandi og stappandi - ég skil öngvan vegin skemmtanagildið í þessu.
Svo eru unglingar náttúrulega ógeðslegir og á ekki að hleypa þeim út á meðal fólks, hvað þá öskrandi í sjónvarpssal.

Svo ég fór í bað.
Lúin í löppunum eftir labb vikunnar.
Lengsta labbið var í dag, lengst og skemmtilegast.
HÍ, Kata á Klapparstíg, Börn náttúrunnar, Bónus og Brennivínsbúðin.
Vagninn var þungur á heimleiðinni en Konráð fann ekki fyrir því, trommaði bara með snuddunni á seríóspakkann sem við tróðum ofaná hann.

Á meðan ég baðaði mig sofnaði Konráð í fanginu á pabbasín í stofunni.
Nú er Benni farinn út að eltast við gítareffekta.
Ég sit í sófanum með sjónvarpið á mute og hlusta á mússík að ofan.
Það er gott að eiga góða granna.

Það er að bandarísk bíómynd að byrja í sjónvarpinu, hún fjallar um ungan mann og þýskan hund sem parast saman í eitthvert verkefni í seinni heimsstyrjöldinni.
Hverjum dettur það í hug að gera bíómynd með þessum söguþræði?
Já og hún er tileinkuð öllum þeim hundum sem tóku þátt í seinni heimsstyrjöldinni.

Mig grunar að þessi kvikmyndagerðamaður hafi lifað of góðu lífi.

Á morgun verð ég í annarlegu ástandi.

Best að skella með smá myndum af afkæminu.


Að æfa sig í að skríða


Sæti kallinn sem hlær


Lesa blöðin


Vera últramega sætt krútt.