Við Konráð sitjum við eldhúsborðið og höfum haft það ágætlega kósí með hafragraut með eplamauk, ég ætlaði að nota tækifærið og koma með fréttir af okkur hingað en þá er hann auðvitað búinn að missa þolinmæðina.
Gá hvort hann unir sér með vatnspela og bleika tösku svona rétt á meðan ég klára þetta.

Því jú Alda mín það er alltaf eitthvað sosum að frétta.
Afmælið átti ég á mánudaginn en það fór bara í veikindastúss, Herra Konráð Bjé tók að veikjast um nóttina svo við sváfum ekki mikið, enduðum svo á læknavaktinni seinnipartinn í hóp við fimmtíu aðra sjúklinga sem ekki voru allir jafn ánægðir með að bíða í rúman klukkutíma eftir að fá að hitta lækninn.
Okkar maður með bullandi hita, raddlaus og hóstandi með slef sat í fanginu á mömmusín tautandi og sönglandi inn á milli sem hann daðraði við pólskan strák.
Brosti svo bara við lækninum sem sjúkdómsgreindi bronkítis.

Vikan leið svo með hita og hósta, svo tók ég við, Konráð er kominn niður í tvær kommur og röddin fín en ég er slefandi, snýtandi og hóstandi með hausverk og þori ekki að gá hvað mikinn hita.
Má ekkert vera að því að vera veik.
Og nenni ekki að skrifa meir svo hér fáiði bara myndir:

Kominn í súperman gallann frá Sollu


Í stuði með Sólrúnu frænku


Að borða vöfflur hjá ömmu Laugu


Sætir saman Konráð og Ísleifur


Og í göngugrindinni sinni góðu


Og svona var hann sætur í gærkveldi að leika sér með astmapokadraslið.