Sunnudagsble

Tölti út í Europris í gær og keypti mér blá gúmmístígvél.
Á þeim er gaman að skjótast í þvottahúsið.
Það var hinsvegar þrautinni þyngra að komast í búðina með barnavagn, hringtorgið þarna við enda Vesturgötu er að öllum líkindum gangbrautarlaust, a.m.k. er ekki mokað þar fyrir fótgangandi.
Skrifaði borgarstjóra harðort bréf í huganum á meðan ég barðist um í torfærunum en hætti því þegar orðaforðinn sæmdi ekki siðprúðri móður lengur.

Í dag óðum við yfir á Hringbraut í kaffi og pönnukökur, ég gleymdi að fara í stígvélunum og Benni á engin og urðum við því vel blaut í fæturna.
Það væsti hins vegar ekki um Konráð í torfæruvagninum sínum.

Hann þeystist annars um gólfin í göngugrindinni sinni, það ku ekki vera smart í dag að setja börn í göngugrinddur en ég segi bara fokkjú við því.
Hann hefur svo ógurlega gaman af þessu og ég trúi því ekki að nokkrar mínútur á dag skaði hann.
Þoli yfirleitt ekki svona hreintrúarfasisma um það sem á að vera gott og best og heilbrigðast og allt hitt óholt.
Kann ekki einu sinni að tjá mig um þetta.
Er líka mjög mótsagnakennd í orði og verki.
Það sem ég er að reyna að segja er að ég þoli ekki svona hippa sem tala gegn göngugrindum, sykri og fötum úr Rúmfatalagernum af því það er svo óvistvænt og ólífrænt og óholt og ekki rétt og blí og bla og friður.
Samtímis baka ég sykurlaust kex fyrir Konráð, er með samviskubit yfir göngugrindinni og kaupi rándýr ullar- og silkiföt á krakkagemlinginn af því það á að vera svo gott.

Jisúsminn, var að tína batterí útúr barninu!
Tíminn flýgur...