Örstutt um mig en samt ekki

Sólarhringurinn er mjög stuttur. Áður en maður veit af er komið kvöld og það er eiginlega alltaf Bráðavaktin í sjónvarpinu. Sem mér finnst allt í lagi þar sem ég er farin að horfa á hana aftur eftir tíu ára pásu.
Gera mömmur það almennt svona in general?

Konráð Ari er orðinn 6 vikna og nánast rígfullorðinn, farinn að segja ööhh og brosa á mann.
Akkúrat núna stendur hann í miklu spjalli við uppþvottavélina sem virðist vera mjög fyndin maskína.

Les barnaland græðgislega, þráðinn um barnið og þar stendur yfir mikil deila um hvenær börn byrja að brosa. Minn fór að brosa 3ja vikna og 6 daga gamall en ég ætla ekki að segja þeim það.
Jesúsminn hvað þetta er stórhættulegt svæði, alveg yndislegt.

Konráð er kominn með leið á uppþvottavélinni svo ég skrúfaði frá krananum og minn er bara að sofna.
Einar Örn sagði okkur að ef hann yrði órólegur ættum við að setja hárþurrkuna í gagn.
Ho ho ho, flippaði gamli pönkari, hugsaði ég en prufaði samt næst þegar hann gargaði á mig -- og viti menn, lilla bebisen snarþagnaði og varð bara voða zen...
Þá dánlóduðum við foreldrarnir klukkustundarlöngu hárþurrkuhljóði og brenndum á disk sem er skellt á fóninn þegar allt stefnir í óefni.
Sem er þó sjaldan því þessi drengur er bara gull og langbestur og sætastur og skemmtilegastur.

Já ég virðist vera hætt að blogga um mig og orðin eins og þær sem ég skildi hvorki né þoldi.
Ekki lengur mynd af mér á desktopinu heldur af barninu.
Á msn er samt mynd af okkur saman, ekki bara af honum.
Þá er ég nú ekki svo djúpt sokkin?
Æ fokkit, ekki eins og maður eignist oft krakka í fyrsta sinn - ég iðrast einskis!

Sjáiði töffarann!



Já og ein að lokum sem sýnir like mother like son því drengurinn er jafn hrifinn af rauðu og mamman sín, þarf bara að setja rauðann klút á bílstólinn og þá er hann sáttur:



Hann er sofnaður núna.
Jetlað leggja mig.