Smá

Lífið er brjálað þessa dagana, svo brjálað að ég hef ekki hitt vinkonur mínar í margar vikur.
Eða, jú ég hitti nokkrar þegar Guggs flutti í byrjun nóv. en það var bara örstutt.
Jeminn ég á nú alveg eftir að kíkja aftur á dömuna og sjá hvernig hún er búin að raða í nýju íbúðina.
Núna eru allar helstu vinkonur mínar fluttar í svo-stutt-að-ég-skrepp-bara-á-inniskónum-færi og ég hitti þær ekki lengur!
Svona á lífið ekki að vera, ég ætla sko bara að lifa við sultarmörkin á Lín næstu önn því það er þó nokkuð skemmtilegra en svona bull.
Ég skellti mér þó á Sykurmolana á föstudaginn og hvílík jesússinsminn gleði sem það nú var!
Held að tilfinningin hefði verið eins ef ég hefði komist á Duran Duran tónleika þegar ég var ellefu ára.
Bara bliss.