Dóninn ég

Ég er í bloggdeyfð og þyrfti helst svona mönunarkeppni einsog Tóta er í.
Eða kannski ekki.
Þó ég skrifi kannski ekki mikið þessa dagana er kjafturinn á mér samt útá öxl, ég læt ýmsan óþverra vaða útúr mér án þess að hugsa neitt fyrirfram, hugsa þess í stað mikið eftirá, steinhissa á mér og soldið hrædd um að ég sé að valda fólki í kringum mig sálarangist.
En ég ræð bara ekkert við mig!
Svo er líka sagt að sannleikurinn sé sagna bestur.
Mér finnst samt lygasögur skemmtilegri.
Og þó, sönn saga sem er jafn fáránleg og lygasaga er oft best.

Ég skrifaði næturvaktinni opinbert skammarbréf í gær áður en ég fór heim.
Meinti hvert orð.
En kannski var ég full harkaleg.
Æji fokkit.

Sagði við kennarann minn í morgun að mér fyndist þessi verkefni hans beinlínis leiðinleg.
Ó, sagði hann, eigum við að finna uppá einhverju nýju?
Þá fyrst beit ég í tunguna á mér.

En þetta er samt skemmtilegur nýr vinkill á mér.
Best að njóta þess bara.
Hvað segi ég næst?

Blaðamaðurinn Dr. Gunni var að hringja í þessum skrifuðu orðum og spurði:
Heiða eða Hildur?
Um hvað ertu að tala maður? sagði ég og bullaði svo eitthvað.