Horað gáfnafar

Var rétt í þessu að klára leiðinlegu laga og reglna ritgerðina, jibbíkóla nær ekki að lýsa gleði minni.
Síðustu vikuna er ég búin að vera með möðerfökkíngs ógeðníngs leiða á ritgerðarskrifum og deddlænum en núna þegar það er rúmlega mánuður í næstu deddlæn er ég að springa úr tilhlökkun og er að spá í að byrja bara strax á pródjektinu.
Ég meina núna strax.
Þegar ég er búin að skrifa þetta.
Í dag felst minn eini bömmer í því að hafa brennt síðustu brauðsneiðina.
Ég er að dilla mér.
Kaffið mitt er gott.
Kennarinn sagði einhvern lavazza brandara í morgun, maniggi... við vorum að tala um næringu... vorum sammála um að kaffi væri besta og nauðsynlegasta næringin... ó anatómía...
Kuldaboli er óvinur minn.
En þeir sem eru feitir ættu að skella sér útí kuldann því mar brennir miklu meira í kulda.
Lærði það í skólanum í morgun. Eða eitthvað álíka og dró svo sjálf þessa ályktun.
Ég sjálf er mjög horuð og má vera í hita.
Drepast úr hor.
Grænt hor eru dauðir negrofilar sem hafa fórnað sér fyrir okkur.
Þetta lærði ég í skólanum fyrir nokkrum vikum síðan.
Og ekki búin að gleyma því enn!
Ég er að massa skólann.
Horuð og gáfuð.