Að muna eftir

Ég vaknaði í morgun klukkan hálf átta og sagði við sjálfa mig; núna hætti ég að reykja.
Fór frammúr og tróð hvítlauk uppí nefið á mér, fékk mér kaffi og lagðist uppí sófa með sængina mína.
Horfði á bíómynd og grét í sængina mína yfir endinum, ástin fær mig oft til að gráta.
Þetta er dagur til að muna eftir þess vegna set ég þetta hérna.

og p.s. á meðan ég man: Papar eru ógeðsleg hljómsveit.